Πρόκειται για πάρα πολύ συχνή λοίμωξη που προσβάλλει παιδιά και νεαρούς ενήλικες, και οφείλεται στον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV).
Υπάρχουν διάφοροι τύποι του ιού. Φαίνεται ότι συχνότερα ο HVP-1 σχετίζεται με Μυρμηγκιές των παλαμών και των πελμάτων, ο HPV-2 με τις Μυρμηγκιές τύπου μωσαϊκού, ο HPV-3 με τις Κοινές Μυρμηγκιές και ο HPV-6 με τα Κονδυλώματα.
Χρόνος επώασης από 1-20 μήνες, συχνότερα γύρω στους 4 μήνες.
Η μετάδοση γίνεται με άμεση επαφή, δέρματος με δέρμα, αλλά και μέσω μολυσμένων αντικειμένων ή χώρων, πισίνες, τουαλέτες κλπ. Η μετάδοση του ιού προς κάποιο άτομο, σχετίζεται με την ανοσολογική απάντηση του ατόμου.
Από την εμπειρία της γιατρού, διαπιστώνεται ότι κάποιοι παράγοντες, επιδεινώνουν ή είναι υπεύθυνοι για τις υποτροπές. Τέτοιοι παράγοντες είναι το τραύμα μέσω φαινομένου Koebner, η ηλιοέκθεση, η κακή γενική υγεία, το άγχος κλπ
Κοινές Μυρμηγκιές: Πρόκειται για βλατίδες στο χρώμα του δέρματος, σκληρές, με ανώμαλη επιφάνεια, μονήρεις ή πολλαπλές. Συνήθως εμφανίζονται στα χέρια και στα γόνατα.
Ομαλές Μυρμηγκιές: Είναι μελαχρωματικές ή στο χρώμα του δέρματος, ελαφρά επηρμένες και επίπεδες βλατίδες. Έχουν λεία επιφάνεια και συνήθως συρρέουν πολλές μαζί στο ίδιο σημείο. Συνήθως τις βρίσκουμε στο πρόσωπο. Μερικές φορές, μετά από τραυματισμό, εμφανίζουν γραμμοειδή διάταξη (φαινόμενο Koebner).
Παλαμών-Πελμάτων: Εδώ έχουμε βλατίδες, με ανώμαλη επιφάνεια, επηρμένες ,που μπορούν να πάρουν μεγάλες διαστάσεις. Ειδικά στο πέλμα, μπορεί να είναι επώδυνες με δυσκολία στην βάδιση ενώ θεωρούνται και πολύ ανθεκτικές στην θεραπεία.
Μυρμηγκιές τύπου Μωσαϊκού: Χαρακτηρίζονται από την εμφάνιση πλακών που κατά τόπους πάνω στις πλάκα, διακρίνονται μεμονωμένες Μυρμηγκιές. Συχνότερα τις βρίσκουμε στα πέλματα , τις φτέρνες, τις παλάμες και γύρω από τα νύχια.
Η διάγνωση είναι εύκολη, εκτός από τις Ομαλές Μυρμηγκιές, που λανθασμένα ορισμένοι γιατροί άλλων ειδικοτήτων αντιμετωπίζουν σαν ερεθισμό του δέρματος και θεραπεύουν με Κορτιζόνη τοπικά. Δυστυχώς η Κορτιζόνη επιδεινώνει πολύ γρήγορα τις βλάβες.
Οι Μυρμηγκιές στο 35% των περιπτώσεων υποχωρούν αυτόματα μέσα σε έξι μήνες και στο 65% σε δύο χρόνια. Συνιστούμε ωστόσο την αντιμετώπισή τους άμεσα, ώστε να προληφθεί η μετάδοσή τους σε άλλα άτομα. Γενικά από την στιγμή της επαφής με τον ιό, ουσιαστικά αυτός βρίσκεται στο δέρμα και κάτω από παράγοντες που αναφέρθηκαν παραπάνω εκδηλώνουν τις χαρακτηριστικές βλατίδες.
Η αντιμετώπισή τους δεν είναι τόσο απλή, όσο πιστεύουν οι περισσότεροι.
Αναφέρθηκε πιο πριν, πως το τραύμα θα μπορούσε να επιδεινώσει τις Μυρμηγκιές. Επομένως πρέπει ο γιατρός να τις θεραπεύσει διατηρώντας την ισορροπία ανάμεσα στην ασφάλεια και τον μικρότερο δυνατό τραυματισμό.
Γι αυτό τον λόγο αποφεύγουμε να είμαστε ιδιαίτερα επιθετικοί στην θεραπεία.
Οι Μυρμηγκιές παραδοσιακά καυτηριάζονται με Κρυοθεραπεία και Διαθερμοπηξία. Τώρα χρησιμοποιούμε και Laser για την αφαίρεσή τους. Η αποτελεσματικότητα λίγο έως πολύ είναι η ίδια με κάθε μέθοδο, αλλά στην πραγματικότητα, ο τύπος των Μυρμηγκιών και η έκτασή τους, καθορίζουν το είδος της θεραπείας που θα εφαρμοστεί.
Aπό πλευράς τοπικών σκευασμάτων χρησιμοποιούμε παρασκευάσματα με Σαλικυλικό οξύ-Γαλακτικό οξύ (Duofilm), Ιμικουιμόδη (Aldara), Ποδοφυλοτοξίνη (Wartec), Συνεκατεχίνες (Veregreen), Ρετινοειδήή (Airol), 5-Φθοριουρακίλη,Τριχλωροοξεικό οξύ κ.λ.π.