Η κατάσταση αυτή οφείλεται στην καταστροφή των μελανινοκυττάρων, με αποτέλεσμα την εμφάνιση λευκών κηλίδων στο δέρμα. Προσβάλει ενήλικες άνδρες και γυναίκες και πολύ σπανιότερα παιδιά.
Σε ποσοστό 30% υπάρχει οικογενειακό ιστορικό Λεύκης.
Είναι Αυτοάνοσο νόσημα και συχνά συνδυάζεται με άλλα Αυτοάνοσα νοσήματα, με συχνότερο όλων την διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα.
Πιστεύεται ότι εμφανίζεται μετά από κάποιο μεγάλο σοκ, μεγάλη στεναχώρια και περίοδο με έντονο άγχος
Θεωρητικά μπορούν να εμφανιστούν παντού, όμως υπάρχουν κάποιες θέσεις προτίμησης που αφορούν την πλειοψηφία των ασθενών. Αυτές είναι τα δάκτυλα των χεριών, οι καρποί, οι μασχάλες, οι μηρογεννητικές πτυχές, γύρω από το στόμα ή τα μάτια, τα γόνατα, τα γεννητικά όργανα. Σπανιότερα προσβάλλεται το τριχωτό της κεφαλής, με την μορφή εμφάνισης τούφας λευκών τριχών ή λευκών βλεφαρίδων. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι βλάβες είναι συμμετρικές.
Για τον κάθε ασθενή η πορεία μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική. Μπορεί να παραμείνει εντοπισμένη στις αρχικές θέσης για χρόνια, μπορεί όμως και να επεκταθεί, αν και ο ολικός αποχρωματισμός είναι εξαιρετικά σπάνιος.
Συνήθως όμως οι βλάβες υποχωρούν μετά από λίγο καιρό, καθώς ο ασθενής χαλαρώνει ή ξεφεύγει από τις δυσκολίες, το άγχος κλπ. Μπορεί να επανεμφανιστούν όμως λευκές κηλίδες κάτω από πίεση ή σαν αποτέλεσμα πρόκλησης φαινομένου Koebner.
Είναι το φαινόμενο πρόκλησης εμφάνισης κηλίδων Λεύκης μετά από τραυματισμό ή έγκαυμα.
Το φαινόμενο αυτό συνοδεύει αρκετά νοσήματα του δέρματος, όπως η Ψωρίαση, οι Μυρμηγκιές κλπ .
Για την θεραπεία της Λεύκης, χρησιμοποιούμε ως πρώτης εκλογής φάρμακο την Κορτιζόνη τοπικά. Μπορούμε ακόμη να χρησιμοποιήσουμε τοπικά Tacrolimus ή Pimecrolimus. Επίσης έχει αποδειχθεί ότι η Φωτοθεραπεία είναι υποβοηθητική.
Τα τελευταία χρόνια συζητείται η αποτελεσματικότητα της χορήγησης Βιταμίνης D σε αυξημένη δόση για μερικούς μήνες. Βιβλιογραφικά αλλά και από την εμπειρία του ιατρείου μας , η προσέγγιση αυτή έχει συνήθως πολύ καλά αποτελέσματα.
Εκείνο που πρέπει να ξέρετε είναι ότι η έκθεση στον ήλιο βοηθάει, αλλά με πάρα πολύ προσοχή , καθώς οι λευκές κηλίδες είναι εξαιρετικά ευαίσθητες και μπορεί πάρα πολύ εύκολα να καούν, οπότε να προκληθεί φαινόμενο Koebner και έτσι να επιδεινωθεί η Λεύκη.
Χρειάζεται η έκθεση να γίνεται σιγά-σιγά και μόνο για λίγα λεπτά. Για το υπόλοιπο της ημέρας απαιτείται χρήση αντηλιακού με μεγάλο δείκτη προστασίας.