Το λεμφικό σύστημα, είναι ένα δίκτυο αγωγών-αγγείων, μέσω του οποίου τα υγρά του σώματος μπορούν να περνούν από τους διάμεσους χώρους στο αίμα.
Το λεμφικό σύστημα είναι υποβοηθητικό του αγγειακού μας συστήματος, κινείται παράλληλα με αυτό και τελικά συνενώνεται μαζί του. Επιτελεί τις λειτουργίες του χάρη στις συσπάσεις των λείων μυϊκών ινών και την κίνηση των σκελετικών μυών. Γι αυτό και η λειτουργία του λεμφικού συστήματος παρουσιάζει αυξημένη δραστηριότητα κατά την σωματική άσκηση, ενώ κατά την ηρεμία του σώματος η λεμφική ροή είναι πολύ αργή.
Αποτελείται από τη λέμφο, τα λεμφικά αγγεία, και τους λεμφαδένες που σκοπό έχουν να φιλτράρουν το λεμφικό υγρό. Η λέμφος, είναι το υγρών των ιστών μέσου του οποίου απομακρύνονται από τους ιστούς άχρηστες, τοξικές για τον οργανισμό ουσίες. Η λέμφος καθώς περνά μέσα από τα λεμφογάγγλια-λεμφαδένες, φιλτράρεται και αφήνει μικρόβια, ιούς και τοξίνες, και ταυτόχρονα εμπλουτίζεται σε αντισώματα-λεμφοκύτταρα για να καταλήξει τελικά στο αίμα. Τέλος το λεμφικό σύστημα παραλαμβάνει τα λιπαρά συστατικά των τροφών από τα λεμφαγγεία που περιβάλλουν το έντερο και τα διοχετεύει στο αίμα.
Πρόκειται για οίδημα, αποτέλεσμα ανεπαρκούς παροχέτευσης της λέμφου.
Τα πρωτοπαθή αίτια αναπτύσσονται νωρίς στην ζωή και μπορεί να έχουν μια κληρονομική επιβάρυνση. Μπορεί να υπάρχει υποπλασία ή απλασία λεμφαγγείων, γεγονός που επιβεβαιώνεται με Λεμφαγγειογραφία. Δευτεροπαθώς, η κατάσταση είναι αποτέλεσμα απόφραξης της λεμφικής οδού. Αυτό μπορεί να συμβεί σε διάφορες κακοήθειες, μετά από διάφορες επεμβάσεις, μετά από ακτινοβολίες, ή τέλος αποτέλεσμα Φιλαρίασης.
Εμφανίζεται σκληρό οίδημα που αφήνει εντύπωμα με την άσκηση πίεσης με το δάκτυλο. Μπορεί σε χρόνιες περιπτώσεις, το δέρμα να γίνει μυρμηγκιώδες και υπερκερατωσικό, και τελικά η όλη εικόνα ονομάζεται ελεφαντίαση. Μπορεί να προσβληθούν οι κνήμες, οι βραχίονες ή τα γεννητικά όργανα. Πολύ συχνά τέτοιες καταστάσεις επιμολύνονται επιπλέκοντας την ήδη δύσκολη κατάσταση.
Δεν υπάρχει δυστυχώς αποτελεσματική θεραπεία σε βάθος χρόνου.
Απαραίτητη η κινητοποίηση αλλά με μέτρο, καθώς η υπερβολή μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, επιδείνωση δηλαδή του οιδήματος. Το μέλος που έχει προσβληθεί πρέπει να τοποθετείται σε ανάρροπη θέση ( πχ πόδια ψηλά ). Ελαστικές κάλτσες και πιεστικοί επίδεσμοι κατά διαστήματα είναι πολύ χρήσιμες μέθοδοι, ενώ και η μηχανική μάλαξη για την παροχέτευση της λέμφου, μπορεί να ξεκουράσουν τον ασθενή. Τέλος σημαντικό ρόλο παίζει η περιποίηση του δέρματος για την ενυδάτωση και την προστασία από μολύνσεις.