Είναι μια χρόνια υποτροπιάζουσα φλεγμονώδης δερματοπάθεια με Αυτοάνοσα χαρακτηριστικά, που εκδηλώνεται με επώδυνα σπυράκια, όζους ή αποστήματα που επιμένουν, κυρίως σε μασχάλες, μαστούς, μηρογεννητικές πτυχές και γλουτούς.
Ξεκινάει με σπυράκια, που γίνονται κύστες, πονάνε και βγάζουν ορό. Αν επιμολυνθούν, βγάζουν πύον, μυρίζουν άσχημα και στο τέλος αφήνουν ουλές.
Σε μεγάλο βαθμό υπάρχει μια κληρονομική επιβάρυνση, αν και γενικά θεωρείται πολυπαραγοντική νόσος.
Η νόσος προσβάλει εφήβους και ενήλικες, και λίγο πιο συχνά τις γυναίκες από τους άντρες. Η κληρονομική προδιάθεση και ο τρόπος ζωής παίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση, την πορεία και πρόγνωση της νόσου.
Δυστυχώς, λόγω της φύσης και των σημείων εμφάνισης των συμπτωμάτων, ακόμη και οι ηπιότερες μορφές της έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των ασθενών.
Η προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική ζωή των ασθενών επιβαρύνεται από την ανάγκη να καλύψουν τη δυσοσμία και τις βλάβες ή ουλές που προκαλεί η πάθηση. Παράλληλα ο έντονος πόνος δυσκολεύει πολύ την καθημερινότητά τους. Εξίσου σημαντικές, όμως, είναι οι ψυχολογικές επιπτώσεις της νόσου με αποτέλεσμα αρκετοί ασθενείς να υποφέρουν από κατάθλιψη.
Η διάγνωση της νόσου δεν γίνεται με κάποια βιοχημική εξέταση, αλλά βασίζεται στην κλινική εικόνα του ασθενή. Με άλλα λόγια, στηρίζεται στην παρουσία των χαρακτηριστικών συμπτωμάτων σε συγκεκριμένα σημεία στο σώμα, σε συνδυασμό με ένα ιστορικό υποτροπών.
Οι Δερματολόγοι είναι οι κατάλληλοι γιατροί για να διαγνώσουν και να διαχειριστούν τη συγκεκριμένη πάθηση. Όταν η διάγνωση γίνεται καθυστερημένα και η νόσος έχει εξελιχθεί αρκετά με τα συμπτώματα να έχουν επιδεινωθεί, είναι πολύ πιο δύσκολη η ανταπόκριση στις θεραπείες.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της Διαπυητικής Ιδρωταδενίτιδας δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση. Είναι μία εξελισσόμενη χρόνια νόσος, για την οποία μέχρι πρόσφατα δεν κυκλοφορούσε καμία συγκεκριμένη θεραπεία.
Σε όλους τους ασθενείς προτείνεται να κάνουν ορισμένες αλλαγές στον τρόπο ζωής τους, όπως να χάσουν τυχόν περιττά κιλά και να διακόψουν το κάπνισμα. Από εκεί και πέρα, η θεραπευτική στρατηγική στοχεύει στον περιορισμό της έντασης των συμπτωμάτων και στην αναστολή της εξέλιξής της νόσου.
Παραδοσιακά χορηγούμε αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση ενός επεισοδίου, μαζί με παυσίπονα και διάφορα τοπικά σκευάσματα για να στεγνώσουμε τις βλάβες.
Σε κάποιες περιπτώσεις η χορήγηση Τετρακυκλινης από το στόμα για μερικούς μήνες βοηθά στην διατήρηση ενός καλού αποτελέσματος , ενώ σε πιο βαριά περιστατικά μπορεί χορηγηθεί διπλό σχήμα αντιβίωσης για 8 με 10 εβδομάδες.
Ωστόσο δεν είναι λίγα τελικά τα περιστατικά που υποβάλλονται σε χειρουργική αφαίρεση κύστεων προκειμένου να ανακουφισθούν.
Η πιο σύγχρονη και αποτελεσματική σε βάθος χρόνου είναι μια νέα βιολογική θεραπεία, η ανταλιμουμάμπη (Humira). Η συγκεκριμένη θεραπεία, που αποτελεί το πρώτο και μοναδικό φάρμακο με έγκριση από Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων για τη θεραπεία της Διαπυητικής Ιδρωταδενίτιδας μέχρι στιγμής, και με βάση και την εμπειρία του ιατρείου μας, προκαλεί γρήγορη ύφεση των συμπτωμάτων και σημαντική μείωση του πόνου, βελτιώνοντας αισθητά την ποιότητα ζωής πολλών ασθενών.